กลอนรัก

กลอนรักแต่งด้วยอินทรวิเชียรฉันท์ บทประพันธ์นี้ม้ทีควชามหมายฉันแต่งด้วยหัวใจจิตใต้สำนึก

รักแรกสิราบรื่น  ผิจะชื่นธทรวงใน
ความรักรักสิทำไห้.     จิตะรื่นมโนรมย์

รักร้าวจะชักไห้         ขณะใดก็ขืนขม
สิ้นรักก็ตรอมตรม.    อุระคงจะหลังริน

รักแรกก็แอบหลง.  จิตะคงมิแปรผัน
เฝ้ามองตนุชนั้น      สุขะครันมิตรอมตรม
เพียงได้จะเเอบจ้อง. พิศมองมิขืนขม
ถึงแม้สิระทม.            จิตะจมธดวงใจ

ถึงแม้สิไม่มอง.     ก็มิร้องสิเรียกหา
ดวงแดมิแคลนคลา   สิมิว่าหทัยเธอ
ไม่เคยจะเผยใจ        ผิจะไว้มิเคยเผลอ
ดวงใจสิรักเธอ.        สุขะเพ้อมิว่ากัน

แรกแรกก็รักดี.  สุขะนี้มิเท่าทัน
ร่วมเรียงจะสุขสันต์. ขณะนั้นมิตรอมตรม
หลังหลังหลังสิรักชั่ว  จิตะมัวธขืนขม
ไม่ซึ้งมโนรมย์.           หฤจมธสาคร

เฝ้ารักและเฝ้ามอว.      จิตะร้องสิเรัยกหา
ตัวเธอมิมองมา.           สิมิว่ามโนคุณ
ตัวฉันสิคอยรัก.         สุขะหักจะเกื้อหนุน
รักเธอก็มีคุณ.             จิตะนี้ธรื่นเริง